Ben je opnieuw zwanger? Afhankelijk van je eerdere ervaring zul je dolgelukkig, eerder gereserveerd of zelfs angstig zijn. Maar al snel zul je merken dat een tweede zwangerschap niet helemaal is zoals de eerste…
1) Vroeger zichtbaar
Bij de eerste zwangerschap was er maandenlang niets te zien, bij de tweede gaat het een pak sneller, soms zelfs voor je de 12-wekengrens hebt overschreden. Dank u (verdwenen) buikspieren en geheugen van je lichaam.
Het wordt echt pijnlijk als mensen na vier of vijf maanden denken dat ‘het nu wel voor elk moment zal zijn zeker?’ Euh, nee…
2) Andere reacties
Niet alleen verraadt je lichaam je veel sneller, het reageert ook anders. Bij de eerste wel misselijk, nu niet? Kan perfect. Helaas, het omgekeerde bestaat ook… Ook heb je bij een tweede (of elke daaropvolgende zwangerschap) meer kans op bekkeninstabiliteit.
Ook de omgeving reageert anders. Een tweede kindje is nu eenmaal niet zo verrassend als het eerste. Er wordt minder vaak geïnformeerd naar je toestand, je gevoelens… en voor jou? Het voelt ook minder speciaal. Misschien omdat je minder aandacht krijgt? Of gewoonweg omdat je minder tijd hebt om erbij stil te staan.
3) Nu al zo moe
Je bent nu al zo moe en er moet nog een pasgeboren baby bij? HELP! Het grote verschil is die eerstgeborene die niet (altijd) doorslaapt en ook geëntertaind wil worden/ naar de zwemles moet / op verjaardagsfeestjes wordt uitgenodigd.
Die dutjes en dat uitslapen bij zwangerschap twee? No way. Tenzij je partner of familielid alle huishoudelijke taken opvangt natuurlijk.
4) Later voorbereid
Tijdens de eerste zwangerschap zocht je het minste pijntje op, las je toch wel een paar boeken, was het geboortekaartje ruim op tijd besteld. Tijdens de tweede … schrik je ervan hoe de tijd vliegt.
Je hebt het allemaal al eens eerder gedaan, dus je hoeft niet meer zo bij te lezen toch? Als baby nummer twee er dan is, blijkt dat je meer dan een paar dingen toch vergeten bent.
Dat geboortekaartje en het park, dat moet wel nog ergens tussen worden gepropt… de babykamer, die kan wel wachten. Het duurt toch maanden eer ze er uiteindelijk echt slapen!
5) Straks vertellen
‘Het’ vertellen is altijd een spannend moment, maar er is nu een dimensie bij gekomen: hoe vertel je je eerstgeborene dat er een baby bij komt?
Nogal wat ouders vallen bij kleine kinderen terug op een boekje, zoals ‘Grote broer, kleine zus’ of ‘Anna en haar broertje’ van Kathleen Amant, ‘Wat zit er in je buik, mama?’ van Sam Lloyd of ‘De kleine’ van Marisol Misenta.
6) Meer durf
Bij de eerste zwangerschap was je voorzichtig met tillen, eten, met alles eigenlijk. Bij de tweede ben je iets, euh, lakser.7) Minder kopen
Een deel heb je natuurlijk al, en van een ander deel weet je nu zeker dat je het niet nodig hebt. En wat kleren betreft, weet je maar al te goed dat een kind zijn eigen groeitempo volgt. Niet te veel van tevoren kopen dus!8) Meer en minder angst
Aan de ene kant weet je wat er gaat gebeuren (ongeveer), heb je minder vastomlijnde ideeën, waardoor je flexibeler bent, én je weet dat je het kunt.
Aan de andere kant: je wéét wat er kan gebeuren, en als je vorige bevalling traumatisch was, de borstvoeding de hel en/of je baby nooit stopte met huilen, dan kan het vooruitzicht van een nieuwe baby (en een potentiële herhaling) beangstigend werken.
Lilith van Tales from the crib schreef geweldig en eerlijk over baby nummer twee na huilbaby nummer één, Diana Koster pakte de traumatische bevallingen aan in Perfecte bevallingen bestaan niet.
9) Andere zorgen
Waar je je bij het eerste kind afvraagt of je het wel zult kunnen, of je het graag zult zien en of je nog naar een film zult kunnen kijken (nou… niet uitkijken), zijn de zorgen bij kind nummer twee van andere aard.
Zoals: hoe gaan we dat combineren, wat als deze (weer) niet slaapt en vooral… ga ik ze alletwee even graag zien… en hoe dan? Geloof ons, dat laatste komt alvast hélemaal goed.
