Stroef
Een moeilijke scheiding, en de kans bestaat dat je je kleinkinderen jaren niet ziet. Het overkwam Lieve. Ze heeft twee kleinkinderen van vijf en acht die ze nooit heeft ontmoet. Tot er plots wel weer voorzichtig contact is. ‘En dat is moeilijker dan ik aanvankelijk had gedacht’, zegt Lieve. ‘We hebben de kleinkinderen nu vijf keer ontmoet, meestal bij hen thuis. Ik neem dan meestal een klein geschenkje mee, maar wil hen ook niet te veel verwennen. Het contact verloopt nog stroef, ik vrees dat dit een weg van lange adem wordt...’
Verbroken, maar niet gebroken
‘Een verbroken relatie die langzaam hersteld moet worden, het komt vaker voor dan we denken’, legt familietherapeute Marleen Heylen uit. ‘De relatie is dan misschien wel verbroken, maar niet gebroken. De band tussen grootouders en kleinkinderen is zo sterk, vaak van een uitzonderlijk hoge kwaliteit. Omdat de kleinkinderen zo onbevangen zijn, is dit voor grootouders vaak een nieuwe start, zelfs wanneer het contact met de kinderen moeilijk loopt. Grootouders hebben sowieso de neiging om kleinkinderen makkelijker te aanvaarden dan eigen kinderen, ook wanneer barsten in de relatie zijn ontstaan.’‘Dat gevoel is herkenbaar, ook voor plusgrootouders’
Een stevige basis dus om van te vertrekken, ook wanneer grootouders de kleinkinderen al jaren of zelfs nog nooit hebben gezien. ‘Het zoeken naar het juiste gedrag is voor de grootouders vaak moeilijker dan voor de kleine kinderen’, gaat de therapeute verder. ‘”Wat moeten we doen? We kennen die kleintjes helemaal niet?” En toch is dat geen beletsel. Je kan ze léren kennen. Het is een kwestie van tijd, investeringen en creativiteit. Je hebt misschien de eerste jaren gemist, maar dat is ook zo bij nieuw-samengestelde gezinnen en plus(groot)ouders. Ook daar moet je de kleinkinderen langzaam leren kennen om ze uiteindelijk helemaal te aanvaarden.’‘Doe vooral leuke dingen samen’
En dan wil je als grootouder natuurlijk al die verloren jaren inhalen. Wil je hen overladen met liefs en verwennen met leuks en lekkers. ‘Ook daar zie ik eigenlijk niet zo heel veel problemen’, zegt Marleen Heylen. ‘De band met je kleinkinderen moet je echt los zien van die met je kinderen. Dat is een aparte relatie, met een andere rolverdeling. De ouders zijn de opvoeders, grootouders zijn er vaak om mee te spelen.
Hebben de kleinkinderen pedagogische studiedag? Neem ze dan eens mee naar de speeltuin. Als grootouder mag je wel wat creatiever zijn of eens zot doen. Ontdek samen het theater of het circus, doe vooral leuke dingen samen. En natuurlijk betekent dat niet dat je ze moet verwennen of overladen met snoep. Merk je dat de ouders al die suiker niet fijn vinden en daar een opmerking over maken? Let dan wat op.
En je hoeft ook niet bang te zijn om duidelijke grenzen te stellen. Die zijn belangrijk, er moet een verschil zijn tussen ja en nee. Je hoeft dus zeker niet bang te zijn om niet alle gedrag van je kleinkinderen goed te keuren.’
Een verbroken relatie dus, maar zeker niet gebroken. En die heeft tijd nodig om te herstellen. ‘Maar dat hoeft geen jaren te duren’, besluit de familietherapeute. ‘Blijf elkaar opzoeken, doe leuke dingen samen en dan komt het goed.’
